Thomas Bakker (NL)
Jan van den Dobbelsteen (NL)
Andreas Greiner & Armin Keplinger (DE)
Nan Groot Antink (NL)
Simon Kentgens (NL)
John Knuth (US)
James Krone (US/DE)
Antonia Low (UK/DE)
Flavio de Marco (IT/DE)
Alexander Skorobogatov (RU/DE)
Colin Snapp (US)
Evi Vingerling (NL)
Jonas Wijtenburg (NL)
PARK nodigt de New Yorkse curator Colin Huerter uit om na het bezoeken van een aantal door PARK voorgestelde kunstenaars in en rond Tilburg een tentoonstelling samen te stellen. Hij combineert ze met kunstenaars uit zijn persoonlijke netwerk en stelt zo Self-Titled Space samen.
Voor de ingang van PARK bevindt zich het Wilhelminapark, een perfect voorbeeld van hoe kleine stukjes natuur in de stedelijke structuur verweven zijn om de dagelijkse stress van het hedendaagse stadse leven te verlichten. Maar bieden dit soort plekken daadwerkelijk die beloofde ontspanning? Self-Titled Space toont schilderijen, foto's, sculpturen, video’s en een performance die vragen stellen over onze houding ten opzichte van de natuur en het hedendaagse landschap.
De opening is verricht door Colin Huerter (curator) en Frans Ellenbroek (directeur Natuurmuseum Brabant).
In de media:
'Een enorme poort bij de entree van de zaal trekt meteen de aandacht. Oud en nieuw, voor eeuwig en ook vergankelijk, degelijk en delicaat. Een tentoonstelling van het nieuwe sympathieke kunstpodium Park over onze relatie met natuur en het park.'
Brabants Dagblad
'Park is de nieuwste ster aan het Tilburgs firmament. Park markeert de definitieve volwassenwording van het Tilburgs kunstleven.'
Metropolis M
Brabants Dagblad - 5-12-2013
Lost Painters - 9-12-2013
Oud Noord (Tilburg) - 10-2013
Metropolis M - febr.maart 2014
John Knuth woont en werkt in LA. Hij werkt met verschillende media, waaronder suiker, rookslierten en vliegenstront. Voor Self-Titled Space maakte hij een banner die voortbouwt op de recente serie ‘Elevated Uncertainty’, waarvoor hij polaroidfoto’s en rookkaarsen gebruikte. De daaruit resulterende werken overstijgen de eenvoudige materialen en wijze van ontstaan, en roepen vormen op van landschappen en vulkanen.
Thomas Bakker's tijdelijke installaties zijn opgebouwd uit foto’s, geprojecteerde video’s/16mm filmfragmenten en dia’s in combinatie met alledaagse voorwerpen en hun omgeving. Sterk beïnvloed door film en architectuur tonen zijn site-specifieke installaties de toeschouwer zijn constante onderzoek naar het narratieve en naar de ruimte. Hij gebruikt de tentoonstellingsruimte als een atelier, maar het resultaat wordt altijd op een duidelijke manier gepresenteerd. 'Ik ruim op en en laat de ruimte zichzelf en mijn werk tonen'.
Jan van den Dobbelsteen werkt al meer dan 25 jaar met geluid en geluidsinstallaties. Hij is geïnteresseerd in de structuren van ruimte en geluid. Hij creëert geluiden die gerelateerd zijn aan specifiek onderzoek naar dingen als bloemen, machines, architectuur, kleur en geluidslichamen. Ook toont hij twee schilderijen die hij heeft laten vervaardigen in China en die samenhangen met het werk van Simon Kentgens.
Andreas Greiner & Armin Keplinger wonen en werken in Berlijn. Een aanzienlijk deel van hun sculpturale werk bestaat uit organisch materiaal in combinatie met actie, dienend als een trigger voor een evenement. Van gecontroleerde explosies in een rustiek landschap tot het langzaam druppelen van gedestilleerd water uit een fles op een hete plaat, hun praktijk draait om verlegging van de grenzen van de beeldende kunst als spektakel en entertainment.
Jonas Wijtenburg woont en werkt in Utrecht. Hij verkent hedendaagse sculpturale vraagstukken als krachtverdeling en belasting met inzet van traditionele vaardigheden en veel arbeid. Voorheen heeft Wijtenburg volledig werkende krikken gemaakt van hergebruikt hout en daarmee op dramatische wijze stapels hout tegen hoge plafonds geklemd. Voor Self-Titled Space heeft Wijtenburg ter plekke een monumentale boog gebouwd van hout en gips, waarin hij de klem opgenomen heeft als een middel om (de innerlijke werking van) een skelet te onderzoeken.
Alexander Skorobogatov maakt zowel schilderijen als sculpturen. Hij creëert gelaagde werken en verhalen die gaan over erotiek, natuur en verdorvenheid, hij stelt vragen over voyeuristische fantasieën en medeplichtigheid. Zijn schilderijen putten uit een breed scala aan kunsthistorische bronnen met bijvoorbeeld verwijzingen naar Twombly en Rousseau.
James Krone woont en werkt in Berlijn. Het produceren van sculpturen, installaties en video’s wordt ondersteund door zijn primaire praktijk als schilder. Hij onderzoekt het proces van het maken van kunst, enerzijds als een zelf-referentiële praktijk, maar ook als een middel om commentaar te leveren op filosofische ideeën, historische gebeurtenissen en op de hedendaagse cultuur. Zijn eerdere werk was, hoewel nooit letterlijk, figuratiever dan zijn recente abstracte schilderijen en sculpturen.
Nan Groot Antink produceert haar eigen verven uit in -en uitheemse planten en maakt daarmee poëtische monochrome doeken waarin kleur, drager en materialiteit samensmelten. In Self-Titled Space presenteert ze de Wilhelminaparkserie die werd gemaakt van de bladeren, bloemen en bomen uit het aanliggende park met dezelfde naam. Deze serie maakte Groot Antink vele jaren geleden in de huidige tentoonstellingsruimte toen dat haar atelier was. Naast de schilderijen worden ook de potjes en potten gepresenteerd die Nan Groot Antink gebruikt om de kleurstof te vervaardigen, als een manier om de atelierpraktijk te tonen en om te verwijzen naar het vroegere leven van de ruimte.
Antonia Low woont en werkt in Berlijn. Ze maakt regelmatig site-specifieke interventies die verwijzen naar de verborgen elektrische en mechanische onderdelen in de structuur van een ruimte. In het verleden heeft ze een lift tussen de verdiepingen tot stilstand laten komen, stoppenkasten uit elkaar gehaald en de elektrische draden uit een muur opgegraven. In Self-Titled Space presenteert Low een recent werk dat de spanning tussen fotografie en sculptuur verkent en hoe dat betrekking heeft op ruimte.
Simon Kentgens heeft een veelzijdige benadering van sculptuur en ruimte en werkt vaak in projectvorm. Kentgens trekt de geldigheid van onze waarneming in twijfel en maskeert opzettelijk uiterlijkheden door het gebruik van spiegels en dubbelgangers. Zoals het naast elkaar plaatsen van boeketten van echte bloemen en kunstbloemen.
Evi Vingerling woont en werkt in Eindhoven. Natuurlijke vormen (struiken, planten en landschappen) zijn vaak het onderwerp van Vingerlings schilderijen. Ze zijn altijd geschilderd in een gereduceerd palet met voldoende details om een sterk gevoel op te roepen voor wat het is, maar niet genoeg om het ding of de plaats met zekerheid te kunnen benoemen. Of liever, dat is schijnbaar het onderwerp van Vingerlings schilderijen. Op het tweede gezicht geven de lijnen, stippen en kronkels de natuurlijke wereld weer als een vaag en immaterieel, en toch onmiskenbaar samenhangend geheel.
Colin Snapp woont en werkt in Brooklyn. Hij is geïnteresseerd in het gebruik van fotografie en video als instrumenten om het hedendaagse landschap opnieuw te contextualiseren. Vaak zijn zijn foto’s stills uit zijn video’s, zodat een technologische gelaagdheid van de ervaring van natuur ontstaat. Het opnemen van nummers en de verandering van pixels in dit werk vergroten nog een keer de enorme afstand tot de intimiteit van een enkele bloem.
Flavio de Marco woont en werkt in Berlijn. De Marco zet in zijn schilderijen vraagtekens bij de kruising van landschap, geheugen en technologie met steeds meer kunstmatige kleuren, schilderstijlen en ontwerpmogelijkheden. Vaak komt bij De Marco door bijsnijding van het landschap een computerscherm tevoorschijn, of een raam, hetgeen de picturale ruimte uitbreidt en laat instorten.
